Τα παγόβουνα της Ανταρκτικής «δίνουν μάχη» κατά της κλιματικής αλλαγής

Την εργασία επιμελήθηκε ο μαθητής της ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Σέντας Άγγελος, του τμήματος Β2

Οι οργανισμοί που αναπτύσσονται εξαιτίας των τεράστιων παγόβουνων από την Ανταρκτική απορροφούν από 10 έως και 40 εκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα ετησίως, όσο δηλαδή παράγουν στο ίδιο διάστημα χώρες όπως η Σουηδία ή η Νέα Ζηλανδία Η θερμοκρασία του πλανήτη ανεβαίνει, οι πάγοι στους πόλους λιώνουν και μεγάλα παγόβουνα «ταξιδεύουν» στους ωκεανούς, διαταράσσοντας το παγκόσμιο κλίμα. Τουλάχιστον αυτό είχε αναπτυχθεί ως θεωρία, διότι νεώτερη μελέτη της επιστημονικής κοινότητας αποκάλυψε ότι τα παγόβουνα που «αποκολλούνται» από την Ανταρκτική όχι μόνο δεν συνεισφέρουν στη διατάραξη του κλίματος, τουναντίον, βοηθούν στην αντιμετώπιση του φαινομένου με τρόπο που σίγουρα προκαλεί έκπληξη, ακόμη και σε ειδικούς περιβαλλοντολόγους. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε το μεγαλύτερο παγόβουνο που αποκολλήθηκε ποτέ από τον παγετώνα της Ανταρκτικής. Το τεράστιο κομμάτι γης πλέει στον ωκεανό ελευθερώνοντας πολύτιμα μέταλλα, κυρίως σίδηρο, και άλλα θρεπτικά συστατικά, τα οποία αποδεικνύονται άκρως απαραίτητα για την ανάπτυξη φυτών και άλλων μικροοργανισμών στις θάλασσες, καθώς λειτουργούν ως λίπασμα. Καθώς αναπτύσσονται οι θαλάσσιοι αυτοί οργανισμοί, λειτουργούν ως φυσική ασπίδα κατά του διοξειδίου του άνθρακα, επιβραδύνοντας την εξέλιξη του φαινομένου του θερμοκηπίου, το οποίο προκλήθηκε κυρίως λόγω της ανθρώπινης παρέμβασης στη φύση. Σύμφωνα με τις μετρήσεις, οι οργανισμοί που αναπτύσσονται εξαιτίας των τεράστιων παγόβουνων από την Ανταρκτική απορροφούν από 10 έως και 40 εκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα ετησίως, όσο δηλαδή παράγουν στο ίδιο διάστημα χώρες όπως η Σουηδία ή η Νέα Ζηλανδία. «Μας προκάλεσε τεράστια έκπληξη όταν διαπιστώσαμε πως αυτή η επιρροή των παγόβουνων στον ωκεανό, εκτείνεται σε απόσταση μεγαλύτερη των χιλίων χιλιομέτρων», δήλωσε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ, Γκραντ Μπιγκ. Οι επιστήμονες μελέτησαν 17 παγόβουνα τη δεκαετία από το 2003 έως το 2013, διαπιστώνοντας εξαιρετικά σημαντικά ευρήματα για τον τρόπο αυτοάμυνας της φύσης, απέναντι στην ανθρώπινη παρέμβαση στο περιβάλλον.