Εθνικό Πάρκο Γέλοουστοουν

Το θέμα επιμελήθηκαν οι μαθητές της ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής: Μπέσσας Δημήτρης, Μπέσσας Ηλίας και Μπέσσσα Αναστασία του τμήματος Γ1

Το Εθνικό πάρκο Γέλοουστοουν , που ιδρύθηκε από το Αμερικάνικο Κογκρέσο ως εθνικό πάρκο στις 1 Μαρτίου 1872, βρίσκεται κυρίως στην πολιτεία του Ουαϊόμινγκ, αν και επεκτείνεται στη Μοντάνα και στο Αϊντάχο. Το πάρκο ήταν το πρώτο του είδους το και είναι γνωστό για την άγρια ζωή του και τους πολλούς θερμοπίδακες του, ειδικά το Μέγα Γκέιζερ, ένα από τα πιο δημοφιλή θεάματα του πάρκου. Το πάρκο έχει πολλά είδη οικοσυστημάτων, αλλά το κυρίαρχο είναι το υποαλπικό δάσος.Οι Ινδιάνοι κατοικούσαν στην περιοχή του Γέλοουστοουν για τουλάχιστον 11.000 χρόνια. Η αποστολή Λιούις και Κλαρκ πέρασε από την περιοχή στις αρχές του 19ου αιώνα. Εκτός από επισκέψεις από ανθρώπους των βουνών έως τα μέσου του 19ου αιώνα, οργανωμένες εξερευνήσεις δεν έγιναν μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1860. Ο Αμερικανικός στρατός ανέλαβε να επιβλέπει το πάρκο μετά την ίδρυση του. Το 1917 η διαχείριση του πάρκου πέρασε στην εθνική υπηρεσία πάρκων, η οποία είχε δημιουργηθεί τον προηγούμενο χρόνο. Έχουν κτιστεί εκατοντάδες πάρκα και προστατεύονται εξαιτίας της αρχιτεκτονικής και ιστορικής τους σημασίας. Οι ερευνητές έχουν εξετάσει πάνω από χίλιους αρχαιολογικούς χώρους. Το Εθνικό Πάρκο Γέλοουστοουν επεκτείνεται σε μία περιοχή 8.980 τετραγωνικών χιλιομέτρων περιλαμβάνοντας λίμνες, φαράγγια, ποτάμια και οροσειρές. Η λίμνη Γέλοουστοουν είναι μία από της μεγαλύτερες λίμνες σε υψηλό υψόμετρο στη Βόρεια Αμερική και βρίσκεται πάνω από τη καλδέρα Γέλοουστοουν, το μεγαλύτερο ηφαίστειο της ηπείρου. Η καλδέρα θεωρείται ενεργό ηφαίστειο, καθώς έχει εκραγεί αρκετές φορές με τεράστια δύναμη τα τελευταία δύο εκατομμύρια χρόνια. Περίπου οι μισοί θερμοπίδακες του πλανήτη βρίσκονται στο Γέλοουστοουν, τροφοδοτούμενα από αυτήν την ηφαιστειακή δραστηριότητα. Οι εκροές της λάβας και βράχοι από της εκρήξεις καλύπτουν την μεγαλύτερη περιοχή του Γέλοουστοουν. Το πάρκο είναι το κέντρο του ευρύτερου οικοσυστήματος του Γέλοουστοουν, το μεγαλύτερο σχεδόν ανέπαφο οικοσύστημα στη βόρεια εύκρατη ζώνη της Γης. Εκατοντάδες είδη θηλαστικών, πτηνών, ψαριών και ερπετών έχουν καταγραφεί, συμπεριλαμβανομένων αρκετών απειλούμενων ειδών. Τα τεράστια δάση και τα λιβάδια περιέχουν μοναδικά είδη φυτών. Αρκούδες Γκρίζλι, λύκοι, και ελεύθερα κοπάδια από Βίσονες και άλκες ζουν στο πάρκο. Το Γέλοουστοουν έχει πολλές δυνατότητες ψυχαγωγίας, όπως πεζοπορία, κατασκήνωση, βαρκάδα, ψάρεμα και αξιοθέατα. Ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι παρέχουν εύκολη πρόσβαση στα σημαντικά γεωθερμικά πεδία καθώς και σε ορισμένες από τις λίμνες και τους καταρράκτες. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, οι επισκέπτες έχουν πρόσβαση στο πάρκο μέσω ξεναγήσεων που χρησιμοποιούν snow coach ή snowmobile. Το πάρκο βρίσκεται στις πηγές του ποταμού Γέλοουστοουν, από τον οποίο παίρνει το όνομά του. Κατά το τέλος του 18ου αιώνα, Γάλλοι κυνηγοί ονόμασαν τον ποταμό "Roche Jaune," που μάλλον είναι μετάφραση του ονόματος "Mi tsi a-da-zi" (Βράχος κίτρινος ποταμός) των ινδιάνων Μάνταν. Αργότερα Αμερικάνοι κυνηγοί μετέτρεψαν το γαλλικό όνομα στα Αγγλικά ως Γέλοουστοουν. Αν και πιστεύεται ότι ο ποταμός πήρε το όνομα του από τους κίτρινους βράχους στο Γκραν Κάνιον του Γέλοουστοουν, η πηγή του ινδιάνικου ονόματος δεν είναι απόλυτα ξεκάθαρη. Η ανθρώπινη ιστορία του πάρκου ξεκινάει τουλάχιστον πριν 11.000 όταν ιθαγενείς Αμερικάνοι άρχισαν να κυνηγάνε και να ψαρεύουν στην περιοχή. Κατά τη διάρκεια της κατασκευής του ταχυδρομικού γραφείου στην Γκάρντινερ, τη δεκαετία 1950,βρέθηκε μια αιχμή τόξου από οψιανό των Κλόβις, η οποία χρονολογείται περίπου 11.000 χρόνια πριν.[ Αυτοί οι Παλαιο-Ινδιάνοι χρησιμοποιούσαν τα σημαντικά αποθέματα οψιανού για να φτιάξουν τέτοια εργαλεία και όπλα. Βέλη φτιαγμένα από οψιανό του Γέλοουστοουν έχουν βρεθεί μέχρι και την κοιλάδα του Μισισιπή, πράγμα που φανερώνει ότι υπήρχε τακτικό εμπόριο ανάμεσα στις τοπικές φυλές και τις φυές που βρίσκονταν ανατολικά. Όταν για πρώτη φορά λευκοί εξερευνητές μπήκαν στην περιοχή κατά την αποστολή των Λιούις και Κλαρκ το 1805, συνάντησαν τις φυλές Νεζ Περσε, τους Κρόου και τους Σοσόνε. Καθώς περνούσαν τη σημερινή Μοντάνα, τα μέλη της αποστολής πληροφορήθηκαν για την περιοχή Γέλοουστοουν στο νότο, αλλά δεν το ερεύνησαν. To 1806, o Τζον Κόλτερ, μέλος της αποστολής Λιούις και Κλαρκ, έφυγε για να πάει με μια ομάδα κυνηγών. Αφού χωρίστηκε με τους άλλους κυνηγούς το 1807, ο Κόλτερ πέρασε από ένα μέρος αυτού που θα γινόταν πάρκο κατά τη διάρκεια του χειμώνα του 1807-1808. Είδε τουλάχιστον μια γεωθερμική περιοχή στο βορειοανατολικό κομμάτι του πάρκου, κοντά στον καταρράχτη Πύργο (Tower Fall). Πηγή: http://archangelos.4d3d2d.com