Πυρηνική Έκρηξη στην Ιαπωνία

Το θέμα επιμελήθηκε ο μαθητής της ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Θεολογίδης Δημήτρης, του τμήματος Β1

Τα πυρηνικά ατυχήματα στον σταθμό Φουκουσίμα 1 το 2011 αναφέρονται στη σειρά των καταστροφικών γεγονότων στη μονάδα παραγωγής ενέργειας Φουκουσίμα 1 στην Ιαπωνία την άνοιξη του 2011 και αποτελούν μία από τις πιο σημαντικές οικολογικές επιβαρύνσεις από καταστροφή πυρηνικών εγκαταστάσεων που έχουν καταγραφεί μέχρι σήμερα. Οι καταστροφές προέκυψαν ως ακολουθία του γεγονότος του μεγάλου σεισμού της 11ης Μαρτίου στο Σεντάι και του τσουνάμι που τον ακολούθησε. Τις μέρες μετά τα γεωλογικά συμβάντα, σημειώθηκαν εκρήξεις σε αντιδραστήρες του σταθμού και καταγράφηκε διαρροή μεγάλης ποσότητας ραδιενέργειας στο περιβάλλον. Κύρια αιτία που συνέτεινε στην καταστροφή στις εγκαταστάσεις ήταν η μη λειτουργία του συστήματος ψύξης των αντιδραστήρων, ως ακόλουθο του ανεπαρκούς σχεδιασμού προστασίας για περίπτωση φυσικής καταστροφής τέτοιου μεγέθους. Επιπλέον παράγοντες που συνετέλεσαν στα πυρηνικά ατυχήματα ήταν η κακή κατάσταση των αντιδραστήρων, (παλαιότητα, ρωγμές, προηγούμενα ατυχήματα που συγκαλύφθηκαν) και h αύξηση της παραγωγής (καταπόνηση), με ταυτόχρονες οικονομικές περικοπές (ανεπαρκής συντήρηση) εις βάρος της ασφάλειας.[1] Το συγκεκριμένο εργοστάσιο ήταν προγραμματισμένο να τεθεί εκτός λειτουργίας στις αρχές του 2011 έχοντας ολοκληρώσει τον κύκλο ζωής του αλλά πήρε δεκαετή παράταση λειτουργίας ένα μήνα πριν την καταστροφή. Η αλληλουχία των γεγονότων στο εργοστάσιο της Φουκουσίμα Ι δεν είναι ξεκάθαρη, φαίνεται όμως πως τα προβλήματα επιδεινώθηκαν από το τσουνάμι που χτύπησε τις εγκαταστάσεις λίγες ώρες μετά το σεισμό. Η μονάδα περιελάμβανε 6 αντιδραστήρες ζέοντος ύδατος. Την ημέρα του σεισμού λειτουργούσαν οι αντιδραστήρες 1, 2 και 3 ενώ οι υπόλοιποι είχαν τεθεί εκτός λειτουργίας για συντήρηση. Με το σεισμό εισήχθηκαν επιτυχώς οι ράβδοι ελέγχου ανάμεσα στα πυρηνικά καύσιμα σε όλους τους αντιδραστήρες, ώστε να τα καλύψουν και να διακοπεί η άμεση θέρμανση του νερού από τις αλυσιδωτές αντιδράσεις. Παρόλα αυτά τα καύσιμα στον πυρήνα του αντιδραστήρα είχαν ακόμη την ανάγκη ψύξης, το ελάχιστο για μερικές ημέρες ώστε να αποφευχθεί, έστω, το λιώσιμο της κατασκευής από την αναμενόμενη άνοδο της θερμοκρασίας και κατ' επέκταση η διαρροή ραδιενέργειας στο περιβάλλον. Αμέσως μετά το σεισμό διακόπηκε η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος και βγήκε εκτός λειτουργίας το σύστημα ψύξης με τις αντλίες νερού. Ρυθμίστηκαν και τέθηκαν τότε σε λειτουργία οι ντίζελ ηλεκτρογεννήτριες οι οποίες λειτούργησαν για μερικές ώρες, συντηρώντας το σύστημα ψύξης, ως και τη στιγμή που εισέβαλε το τσουνάμι και τις έθεσε εκτός λειτουργίας καταστρέφοντας τις. Οι υπεύθυνοι αποφάσισαν τότε να εκτονώσουν την ολοένα αυξανόμενη πίεση στον πυρήνα των αντιδραστήρων 1 και 3, αφήνοντας να διαφύγει ραδιενεργός ατμός, για να αποτρέψουν ενδεχόμενη έκρηξη που θα οδηγούσε στην τήξη του κελύφους τους. Προφανώς οι ενέργειες δεν ήταν επαρκείς και η θερμοκρασία συνέχισε να αυξάνει με αποτέλεσμα η επένδυση, (ράβδοι ελέγχου) των πυρηνικών καυσίμων από ζιρκόνιο να θερμανθεί στους 1200°C και το ζιρκόνιο να αντιδράσει με το νερό δίνοντας οξείδιο του ζιρκονίου και υδρογόνο. Όταν ο ραδιενεργός ατμός, που περιείχε υδρογόνο, βγήκε από τις βαλβίδες εκτόνωσης στην ατμόσφαιρα, το υδρογόνο αντέδρασε με το οξυγόνο είτε του αέρα είτε και του νερού του ατμού και ακολούθησε έκρηξη. Σύμφωνα με μαρτυρίες το κέλυφος του πυρήνα δεν καταστράφηκε, κατέρρευσε όμως μερικώς το εξωτερικό περίβλημα που ήταν έτσι σχεδιασμένο για να απομακρύνει την πίεση. Χωρίς ηλεκτρική ισχύ και χωρίς το σύστημα σωληνώσεων και αντλιών που καταστράφηκε από την έκρηξη του περιβλήματος των αντιδραστήρων, οι αρχές αποφάσισαν να ψύξουν τα υπέρθερμα πυρηνικά καύσιμα με την εισαγωγή θαλασσινού νερού, σαν μια τελευταία προσπάθεια να αποφευχθεί η πλήρης τήξη του κελύφους του πυρήνα των αντιδραστήρων. Στο σημείο αυτό φαίνεται να είχε επέλθει ήδη τήξη στο εσωτερικό των πυρήνων καταστρέφοντας τα πυρηνικά καύσιμα. Έτσι ο ατμός που αναγκαστικά εκτονωνόταν συνεχώς ήταν ραδιενεργός, περιέχοντας καίσιο-137 και ιώδιο-131 με χρόνο ημιζωής 30 χρόνια και 8 ημέρες, αντίστοιχα, που τα κάνει άκρως επικίνδυνα κατά περίπτωση. Σύμφωνα με αναφορές οι ηλεκτρικοί πίνακες, που ήταν αναγκαίοι για τη λειτουργία των ηλεκτρογεννητριών ώστε να απενεργοποιηθεί το σύστημα ψύξης, βρίσκονταν σε υπόγειο χώρο που πλημμύρισε από το τσουνάμι. Η ιαπωνική εταιρία TEPCO, διαχειρίστρια εταιρία του πυρηνικού σταθμού Φουκοσίμα, ο οποίος υπέστη βλάβες εξαιτίας του σεισμού, ανακοίνωσε την κατασκευή δεξαμενών προσωρινής αποθήκευσης ραδιενεργού νερού, για αποθήκευση 67.500 μολυσμένου νερού. Σύμφωνα με πληροφορίες, η TEPCO υπολόγιζε να εγκαταστήσει δεξαμενές 31.400 τόνων έως τον Ιούνιο του 2011 και να εγκαταστήσει επιπρόσθετες δεξαμενές 20.000 τόνων από τον Ιούνιο έως τον Δεκέμβριο, σε περίπτωση που τα συστήματα δεν θα ήταν σε θέση να λειτουργήσουν στο σχεδιασμένο χρονοδιάγραμμα.[21] Η γαλλική Areva ανακοίνωσε ότι θα εγκαταστήσει στον πυρηνικό σταθμό Φουκοσίμα μια μονάδα απορρύπανσης του μολυσμένου, με ραδιενέργεια, νερού. Η Διευθύνουσα Σύμβουλος της εταιρίας, Αν Λοβερζόν, δήλωσε «ότι η Areva θα κάνει τα πάντα για να θέσει σε λειτουργία το σύστημα απορρύπανσης έως τα τέλη Μάιου και αρχές του Ιουνίου του 2011, όπως ακριβώς ζήτησε η εταιρία TEPCO» πηγή: Βικιπαίδεια