Υδροηλεκτρικά φράγματα Θησαυρού και Πλατανόβρυσης

Το θέμα επιμελήθηκε η μαθήτρια της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Παλλασίδου Ευαγγελία, της Β' τάξης

Στην αεροφωτογραφία φαίνεται το φράγμα της Πλατανόβρυσης, την εποχή της κατασκευής του. Στα βόρεια (ανάντι) του φράγματος, το νερό έχει αρχίσει ήδη να πλημμυρίζει την κοιλάδα σχηματίζοντας τεχνητή λίμνη. Ως θέση του φράγματος έχει επιλεγεί το στενότερο ίσως σημείο της κοιλάδας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο μειώνεται το μήκος του και επιτρέπεται η κατασκευή του από σκυρόδεμα (σε αντίθεση με αυτό του Θησαυρού). Αυτή η “οικονομία”, όμως, δεν μπόρεσε να μειώσει ουσιαστικά τον συνολικό βαθμό επέμβασης στο φυσικό τοπίο: φτιάχτηκαν δρόμοι πρόσβασης στις διάφορες στάθμες της κατασκευής, μανδύες στερέωσης των πρανών και, αναπόφευκτα, το εργοτάξιο. Ένα μέρος, βέβαια, των παρεμβάσεων αυτών αποκαταστάθηκε μετά το πέρας της κατασκευής και το εργοτάξιο καλύφθηκε από τα νερά του ποταμού.

Το άλσος του Αγίου Νικολάου

Το θέμα επιμελήθηκε η μαθήτρια της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Ζαφιροπούλου Μαρία, της Β' τάξης

Το άλσος του Αγίου Νικολάου, (ή απλά ο Άγιος Νικόλας για τους Ναουσαίους), είναι μάλλον το πιο φημισμένο αξιοθέατο της Νάουσας. Βρίσκεται σε απόσταση 2 περίπου χλμ από τη Νάουσα και η πρόσβαση είναι εύκολη, είτε με Ι.Χ., είτε με αστικό λεωφορείο ή ταξί. Πρόκειται για μία καταπράσινη έκταση με μεγάλα πλατάνια, την οποία διασχίζει το ποτάμι της Νάουσας, η Αράπιτσα. Είναι ένας τόπος που προσφέρεται για χαλάρωση και ηρεμία αλλά και ποικίλες δραστηριότητες.

Ιστορικό-Λαογραφικό & Φυσικής Ιστορίας Μουσείο Κοζάνης

Το θέμα επιμελήθηκε η μαθήτρια της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Κυριαζίδου Χριστίνα, της Β' τάξης

Το Ιστορικό-Λαογραφικό & Φυσικής Ιστορίας Μουσείο Κοζάνης ιδρύθηκε το 1969 και εγκαινιάσθηκε επίσημα στις 10 Οκτωβρίου 1987. Το Μουσείο είναι δημιούργημα του Συνδέσμου Γραμμάτων και Τεχνών Ν. Κοζάνης. Η πρώτη Ιστορική-λαογραφική συλλογή ιδρύθηκε στα τέλη του 1968 με αρχές του 1969 και εγκαταστάθηκε περιοδικά σε διάφορα μισθωμένα μικρά καταστήματα της πόλης. Από το 1975 έως το 1984 εγκαταστάθηκε σε κτίριο της Φιλόπτωχου Αδελφότητας Κυριών Κοζάνης. Το 1979, ιδρύθηκε το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο προαναφερθέν κτίριο. Σ' αυτή την πρώτη έκθεση το ιστορικό τμήμα περιελάμβανε όλη την ιστορική πορεία της Κοζάνης. Παράλληλα συγκροτήθηκε η Λαογραφική συλλογή στην οποία εκτίθονταν τα εξής θέματα: παραδοσιακές ασχολίες πρωτογενούς παραγωγής, εργαστήρια και επαγγέλματα, πνευματικός και κοινωνικός βίος, οικογενειακή ζωή. Οι παραπάνω συλλογές μεταστεγάστηκαν τέσσερις φορές σε διάφορα μισθωμένα, αλλά ακατάλληλα κτίρια. Τη Διοίκηση του Συνδέσμου απασχολούσε πάντα το πρόβλημα της μόνιμης στέγασης των συλλογών, σε ιδιόκτητο οίκημα. Κατά τα έτη 1980-1983 ανεγέρθη το κτίριο, στο οποίο στεγάζεται σήμερα το Μουσείο. Το έτος 1993 αναγέρθηκε, για να στεγάσει την νέα πτέρυγα του Μουσείου, νέο τετραώροφο κτίριο, κατ' επέκταση του πρώτου.

Η καταστροφή των δασών

Το θέμα επιμελήθηκε η μαθήτρια της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Ντεμερτσίδου Βίκυ, της Β' τάξης

ο φαινόμενο της λεγόμενης αποψίλωσης των δασών έχει να κάνει με την ευρύτερη καταστροφή τους, η οποία λαμβάνει χώρα με ραγδαίους ρυθμούς τα τελευταία χρόνια, είτε συνειδητά από την παρέμβαση του ανθρώπου, είτε από τη φύση εξαιτίας διάφορων φυσικών καταστροφών…. (πυρκαγιές, τυφώνες, θύελλες, κα). Ακόμη και σήμερα τα δάση καλύπτουν περίπου το 30% της έκτασης του πλανήτη, προσφέροντας καθαρό οξυγόνο και προστασία σε πολλά είδη του ζωικού βασιλείου. Ωστόσο τεράστιες εκτάσεις καταστρέφονται κάθε χρόνο επιδρώντας αρνητικά πάνω σε σημαντικές πτυχές του περιβάλλοντος και της οικολογίας, όπως είναι η ποιότητα του εδάφους και η βιοποικιλότητα. Το 1960 ο παγκόσμιος πληθυσμός ήταν στα 3 δισεκατομμύρια. Υπολογίζεται ότι το 2050 ο αριθμός θα φτάσει περίπου τα 9.5 δισεκατομμύρια. Η συνεχής αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού επιφέρει και τη συνεπακόλουθη αύξηση των επισιτιστικών και στεγαστικών αναγκών σε πλανητικό επίπεδο.

Νεράιδα Κοζάνης

Το θέμα επιμελήθηκε η μαθήτρια της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Τάσκου Ιουλία, της Β' τάξης

H Νεράιδα είναι οικισμός του δήμου Σερβίων - Βελβεντού στην περιφερειακή ενότητα Κοζάνης της περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας. Είναι παραλίμνιος οικισμός της λίμνης του Πολυφύτου και στα όριά του βρίσκεται η γέφυρα Λίμνης του Πολυφύτου, που αποτελεί τμήμα της εθνικής οδού Λάρισας - Κοζάνης, ενώ απέχει 6 χιλιόμετρα από την έδρα του δήμου στον οποίο ανήκει τα Σέρβια. Απέχει 20 χιλιόμετρα από την πόλη της Κοζάνης, 142 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Θεσσαλονίκης και 107 χλμ. βόρειοδυτικά της Λάρισας. Κατά την απογραφή του 2011 η Νεράιδα είχε 148 κατοίκους.

Σέρβια - Βελβεντό

Το θέμα επιμελήθηκε ο μαθητής της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, ΜανδραβέλΛης Κώστας, της Β' τάξης

Ο μεγάλος Αλιάκμονας γίνεται εδώ λίμνη. Τα Πιέρια παραμυθένιο σκηνικό. Μέσα στα μυστηριακά δάση, τη γαλήνη της λίμνης, τη ζωντάνια των χωριών ανακαλύπτεις τον επόμενο σταθμό σου. Λίμνη Πολυφύτου, Σέρβια, Βελβεντό. Οι πελεκάνοι ξεθάρρεψαν, έγιναν φιλαράκια με τους ψαράδες μπαμ μπαμ.Γέμισε η λίμνη γουλιανούς, πεταλούδες και πρίκια, έχουν όφελος. Το '74 ξεκίνησε η ιστορία. Ο Αλιάκμονας δεσμεύτηκε στην τεράστια λεκάνη, με ένα φράγμα στο χωριό Πολύφυτο. Ετσι έγινε η λίμνη. 40 χρόνια. Αγνώριστος ο τόπος. Μαζί και η μοίρα του. Από κοιλάδα λίμνη, και οι αγρότες άφησαν τις αξίνες κι έπιασαν τα δίχτυα, εμπλουτίστηκαν τα νερά με γόνους, βγαίνουν τώρα τα τελάρα φίσκα. Οχι πως άφησαν τη γη. Ονομαστά σταφύλια δίνουν κρασί εκλεκτό και το καλοκαίρι μοσχοβολά ο τόπος από τα πιο νόστιμα ροδάκινα της Ελλάδας.

Προυσός : Το κρησφύγετο του Καραϊσκάκη!

Το θέμα επιμελήθηκε ο μαθητής της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Σέντας Άγγελος, της Γ' τάξης

Ξακουστό είναι το Μοναστήρι του Προυσού! Τόσο για εκείνους που θα επιλέξουν την επίσκεψη σε αυτό για λόγους θρησκευτικής πίστης αφού θεωρείται σπουδαίο πνευματικό και προσκυνηματικό κέντρο που προσελκύει πολλούς ενδιαφερόμενους - όσο και για εκείνους που αναζητούν τα ξεχασμένα χνάρια της Ιστορίας καθώς η μονή υπήρξε το κατ’ εξοχήν καταφύγιο του μεγάλου αγωνιστή της Εξέγερσης του 1821, Γ. Καραϊσκάκη! Οπωσδήποτε το τοπίο ενθουσιάζει κάθε φυσιολάτρη ταξιδευτή. Απόκοσμο και επιβλητικό, αποτελεί τον ορισμό της άγριας ευρυτανικής φύσης. Το μοναστήρι βρίσκεται φωλιασμένο σε ένα τρομερό τόπο, μέσα σε μια απόκρημνη βραχώδη περιοχή που οριοθετούν τα δύο πανύψηλα χιλιοτραγουδισμένα βουνά μας η Χελιδόνα και η Καλιακούδα, παρακλάδια της ραχοκοκαλιάς του ελατόφυτου Τυμφρηστού.

Μύτικας-Αστακός-Μεσολόγγι-Νάυπακτος-Γαλαξίδι-Ιτέα

Το θέμα επιμελήθηκε η μαθήτρια της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Τζημαγιώργη Αναστασία, της Γ' τάξης

Βεργίνα

Το θέμα επιμελήθηκε η μαθήτρια της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Τάσκου Ιουλία, της Β' τάξης

Η Βεργίνα είναι μικρή κωμόπολη στη Μακεδονία, στον Νομό Ημαθίας που διοικητικά υπάγεται στην περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Βρίσκεται 13 χλμ. νοτιοανατολικά της Βέροιας, πρωτεύουσας του νομού, και περίπου 80 χλμ. νοτιοδυτικά της Θεσσαλονίκης. Ο πληθυσμός της κωμόπολης ανέρχεται στις 2.000 περίπου κατοίκους και βρίσκεται στους πρόποδες των Πιερίων Ορέων, σε υψόμετρο 120 μέτρων από τη θάλασσα. Η κωμόπολη πιστεύεται ότι βρίσκεται στη θέση των αρχαίων Αιγών, πρωτεύουσας της αρχαίας Μακεδονίας, και έγινε παγκοσμίως γνωστή το 1977, όταν η Πανεπιστημιακή Ανασκαφή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, υπό τον καθηγητή αρχαιολογίας Μανόλη Ανδρόνικο και τους συνεργάτες του, ανακάλυψε τους τόπους ταφής των Μακεδόνων βασιλέων και ανάμεσα στους άλλους τάφους και ένα ταφικό μνημείο που, σύμφωνα με την επιχειρηματολογία του Ανδρόνικου, ήταν του βασιλιά Φιλίππου Β΄, πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η ανακάλυψη αυτών των ευρημάτων θεωρείται από πολλούς ότι πιστοποίησε και τη θέση της αρχαίας πόλης των Αιγών, της πρώτης πρωτεύουσας του μακεδονικού βασιλείου.

Κλιματική Αλλαγή

Το θέμα επιμελήθηκε η μαθήτρια της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Λεμπιδάκη Νικολέτα, της Β' τάξης

http://www.kpe.gr/climate_change_consequences/

Βεργίνα

Το θέμα επιμελήθηκαν οι μαθητές της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Σιρλαντζής Δημήτρης, Περικλής Βαμβακίδης, της Β’ τάξης

Η Βεργίνα βρίσκεται περίπου μισή ώρα μακριά από τη Νάουσα, σε απόσταση συνολικά 33 χιλιομέτρων περίπου (19 χιλιόμετρα μέχρι την Βέροια συν 14 επιπλέον από εκεί για Βεργίνα. Στην διαδρομή, θα περάσετε και από το φράγμα του Αλιάκμονα). Η Βεργίνα είναι πολύ κοντά στις Αιγές, την τοποθεσία της αρχαίας πρωτεύουσας της Μακεδονίας και με τις ανασκαφές του αρχαιολόγου Μανόλη Ανδρόνικου (1976-1980) ήρθαν στο φως πολύ σημαντικά ευρήματα.

Πέτρινα τοξωτά γεφύρια στο νομό Ιωαννίνων

Την εργασία επιμελήθηκαν οι μαθήτριες Ντεμερτζή Χρυσάνθη του Β4 και Τερζή Μελπομένη του Β5

Λιθόκτιστα τοξωτά γεφύρια θα συναντήσετε σε αρκετά σημεία του νομού, δείγματα της άριστης τεχνικής που κατείχαν οι πρωτομάστορες της περιοχής. Η φήμη τους δεν άργησε να εξαπλωθεί σε όλη την Ελλάδα και τα Βαλκάνια, γι' αυτό και βλέπουμε σε πολλές περιοχές της Ελλάδας (Θεσσαλία, Πελοπόννησο κ.ά.) γεφύρια που κατασκεύασαν Ηπειρώτες μάστορες. Τα περισσότερα κατασκευάστηκαν την περίοδο της τουρκοκρατίας από την ανάγκη της επικοινωνίας των χωριών - κυρίως των ορεινών - μιας και είχαν αποτραβηχτεί σε δύσβατα μέρη για να αποφύγουν τον τουρκικό ζυγό. Η όλη ποιότητα κατασκευής τους ήταν τόσο περίτεχνη και γερή, που αρκετά από αυτά χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα.

Δέκα τρομακτικά πλάσματα του Αμαζόνιου

Το θέμα επιμελήθηκε η μαθήτρια της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Παλασσίδου Ευαγγελία, της Β' τάξης

Το δάσος του Αμαζόνιου είναι ένα τεράστια οικοσύστημα που αποτελεί τόπο κατοικίας για διάφορα πλάσματα του ζωικού βασιλείου. Στον «πνεύμονα της Γης» όμως δεν ζουν μόνο πλάσματα της ξηράς, αλλά και πλήθος ζώων που βρίσκουν καταφύγιο στον Αμαζόνιο ποταμό. Το μεγαλύτερο ποτάμι στον κόσμο, μπορεί να συναντήσει κανείς ζώα άκρως τρομακτικά, αλλά και άκρως ενδιαφέροντα. Και αν το μυαλό πάει πρώτα στα περίφημα ανήκοντα, γελιέστε. Μια ματιά στη λίστα που ακολουθεί θα σας πείσει ότι στον ποταμό Αμαζόνιο βρίσκονται ακόμη πιο τρομακτικά πλάσματα…

Λίμνη Πολυφύτου

Το θέμα επιμελήθηκε η μαθήτρια της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Αντωνιάδου Μαργαρίτα, της Β' τάξης

Ο μεγάλος Αλιάκμονας γίνεται εδώ λίμνη. Τα Πιέρια παραμυθένιο σκηνικό. Μέσα στα μυστηριακά δάση, τη γαλήνη της λίμνης, τη ζωντάνια των χωριών ανακαλύπτεις τον επόμενο σταθμό σου. Λίμνη Πολυφύτου, Σέρβια, Βελβεντό. Οι πελεκάνοι ξεθάρρεψαν, έγιναν φιλαράκια με τους ψαράδες μπαμ μπαμ.Γέμισε η λίμνη γουλιανούς, πεταλούδες και πρίκια, έχουν όφελος. Το '74 ξεκίνησε η ιστορία. Ο Αλιάκμονας δεσμεύτηκε στην τεράστια λεκάνη, με ένα φράγμα στο χωριό Πολύφυτο. Ετσι έγινε η λίμνη.

Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου

Το θέμα επιμελήθηκε η μαθήτρια της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Τσώνου Δήμητρα, της Β' τάξης

Δείτε στο παρακάτω βίντεο διάρκειας περίπου 50 λεπτών ένα εκπληκτικό αφιέρωμα του National Geographic για το τεχνολογικό θαύμα της Γέφυρας Ρίου-Αντίρριου, της μεγαλύτερης σε μήκος καλωδιωτής γέφυρας του κόσμου (2200m)! Αξίζει το κάθε του λεπτό για να το δείτε… Η Γέφυρα Ρίου-Αντίρριου (Χαρίλαος Τρικούπης), η υπερ-γέφυρα της Ελλάδας, διασχίζει τον Κορινθιακό κόλπο. Υψώνεται απ’ το νερό σε ύψος άνω των 50 μέτρων (συγκεκριμένα 52 μέτρα), αφήνοντας άφθονο χώρο ακόμα και για τα μεγαλύτερα πλοία. Το σχέδιο της γέφυρας φαίνεται απατηλά απλό. 368 λεπτά καλώδια, τέσσερις κωνικοί πύργοι και μια κίτρινη λωρίδα αυτοκινητόδρομου που λάμπει το βράδυ.

Το Γεφύρι του Κραβασαρά (Κρεβασαρά)

Το θέμα επιμελήθηκε ο μαθητής της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Χρηστίδης Νίκος, της Β' τάξης

Το γεφύρι του Κραβασαρά (ή Κρεβασαρά), αναφέρεται για πρώτη φορά από τον Άγγλο περιηγητή Συνταγματάρχη Γουίλιαμ Ληκ στο έργο του Ταξίδια στη Βόρεια Ελλάδα, που εκδόθηκε το 1835. Ο περιηγητής αυτός επισκέφτηκε επί Τουρκοκρατίας δύο φορές την περιοχή μας, την πρώτη το 1805 και την δεύτερη μεταξύ 1808 και 1810. Το γεφύρι αυτό θα πρέπει να χτίστηκε κατά τα πρώτα χρόνια του 18ου αιώνα, όπως άλλωστε συνέβη και με την πλειοψηφία των πέτρινων τοξωτών γεφυριών στην Ελλάδα. Αναμφισβήτητα πάντως κτίστηκε επί Τουρκοκρατίας, καθόσον το γεφύρι αυτό αναφέρεται μεταξύ των κατοίκων του χωριού, αλλά και της γύρω περιοχής ως «το Τούρκικο Γεφύρι».

Ο Άγιος Νικόλαος της Νάουσας

Το θέμα επιμελήθηκε ο μαθητής της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Μπαντής Κώστας, της Β' τάξης

Το άλσος του Αγίου Νικολάου, (ή απλά ο Άγιος Νικόλας για τους Ναουσαίους), είναι μάλλον το πιο φημισμένο αξιοθέατο της Νάουσας. Βρίσκεται σε απόσταση 2 περίπου χλμ από τη Νάουσα και η πρόσβαση είναι εύκολη, είτε με Ι.Χ., είτε με αστικό λεωφορείο ή ταξί.

Λίγα λόγια για το Βελβεντό

Το θέμα επιμελήθηκε ο μαθητής της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Μπαντής Χαράλαμπος, της Β' τάξης

Λίγα λόγια για το Βελβεντό Η κωμόπολη του Βελβεντού διακρίνεται για την μακρόχρονη ιστορία της καθώς η περιοχή όπως έχει αποδειχθεί κατοικείται από τα προϊστορικά χρόνια. Σε αυτόν τον τομέα μπορείτε να γνωρίσετε αυτή την ιστορική κωμόπολη καθώς και τη διαδρομή της μέσα στους αιώνες, τα αξιοθέατά της αλλά και την παράδοση που έχει. Μπορείτε για ευκολία να επιλέξετε μία από τις ακόλουθες κατηγορίες :

Βυζαντινά και Μεταβυζαντινά Μνημεία Βελβεντού

Το θέμα επιμελήθηκε ο μαθητής της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Μπαντής Χρήστος, της Β' τάξης

Το Βελβεντό, 33 χιλμ. ΝΑ της Κοζάνης, είναι κτισμένο στην εύφορη κοιλάδα του Αλιάκμονα μεταξύ των βουνών Βέρμιο, Καμβούνια και Πιέρια, κάτω από την ψηλότερη κορυφή των Πιερίων, το Φλάμπουρο, στις δυτικές υπώρειες, σε υψόμετρο 450 μ. Βορειοδυτικά του απλώνεται η τεχνητή λίμνη του Πολυφύτου, ενώ νοτιοδυτικά του το μεσαιωνικό κάστρο των Σερβίων. Η επίκαιρη θέση του σε σημεία ελέγχου των ορεινών διαβάσεων προς την Άνω και Κάτω Μακεδονία, αλλά και τη Θεσσαλία, ευνόησε την κατοίκηση στη γύρω περιοχή και τα κοντινά υψώματα από την προϊστορική ακόμη περίοδο ("Βασιλάρα Ράχη", δυτικά, προς τον Αλιάκμονα).

Όξινη βροχή

Το θέμα επιμελήθηκε ο μαθητής της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Αποστολίδης Γιώργος, της Β' τάξης

Όξινη βροχή ονομάζεται το φαινόμενο των ασυνήθιστα όξινων μετεωρολογικών κατακρημνισμάτων, όπως για παράδειγμα βροχή, χαλάζι, χιόνι, ομίχλη. H όξινη βροχή επιφέρει καταστροφικά αποτελέσματα. Όπως : να έχει έντονες επιπτώσεις στα φυσικά οικοσυστήματα (δάση, υδροβιότοπους, έδαφος), σκοτώνοντας άμεσα ή έμμεσα διάφορες μορφές ζωής, αλλά και στα οικιστικά οικοσυστήματα, διαβρώνοντας ιστορικά μνημεία, προκαλώντας ζημίες σε κτίρια και οχήματα, αλλά και βλάπτοντας άμεσα την ανθρώπινη υγεία. Το έδαφος βλάπτεται σοβαρά από την όξινη βροχή. Πολλές μορφές ζωής δεν αντέχουν το χαμηλό pH και εξοντώνονται. Οι επιστήμονες έχουν επιβεβαιώσει και άμεσες βλάβες στην ανθρώπινη υγεία: Αυξάνεται η πιθανότητα εμφάνισης ορισμένων μορφών καρκίνου και επιβαρύνεται η αναπνευστική λειτουργία σε ανθρώπους με προδιάθεση άσθματος. Η όξινη βροχή μπορεί επίσης να προκαλέσει τη ζημία σε ορισμένα οικοδομικά υλικά και ιδιαίτερα σε ιστορικά μνημεία. Αυτό συμβαίνει όταν αντιδρά χημικά το θειικό οξύ της όξινης βροχής με τις ενώσεις ασβεστίου στα πετρώματα (ασβεστόλιθος, ψαμμίτης, μάρμαρο και γρανίτης) για να δημιουργήσει ευδιάλυτο και εύθρυπτο γύψο. Το τελευταίο -περίεργο- αποτέλεσμα της ανθρώπινης παρέμβασης στο περιβάλλον είναι ότι ένα μεγάλος αριθμός λιμνών στον Καναδά μετατρέπονται σε ζελέ εξαιτίας της όξινης βροχής.

Οι ιππόκαμποι της Μεσογείου είδος υπό εξαφάνιση

Το θέμα επιμελήθηκε ο μαθητής της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Μαδεμλής Αριστείδης, της Β' τάξης

Το 15% των ειδών ιππόκαμπων της Μεσογείου έχουν χαρακτηριστεί ως είδη υπό εξαφάνιση, σύμφωνα με τη Διεθνή Ένωση Προστασίας της Φύσης. Χαρακτηριστικό είναι ότι για πρώτη φορά τοποθετήθηκαν 14 είδη ιππόκαμπων και συγγναθίδων στη λίστα με τα είδη προς εξαφάνιση. Οι ιππόκαμποι απειλούνται κυρίως από την απώλεια των υγροβιότοπων και της υποβάθμισης που προκαλείται από την παράκτια ανάπτυξη και εξαιτίας των καταστροφικών αλιευτικών εργαλείων όπως τράτες και δίχτυα. Επίσης, παρατηρείται ότι η εξαφάνισή τους συντελείται και κατά την αλιεία με τράτα άλλων ειδών. Μάλιστα αντί να απελευθερωθούν, διατηρούνται σε ενυδρεία ή πωλούνται ως θρησκευτικά φυλαχτά, ενώ χρησιμοποιούνται και σε παραδοσιακά φάρμακα.

Η μεγάλη απειλή για τον πλανήτη που κρύβεται στη θάλασσα

Το θέμα επιμελήθηκε ο μαθητής της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Φωκάς Νίκος, της Β' τάξης

Η αύξηση θερμοκρασίας των θαλασσών λόγω της κλιματικής αλλαγής έχει ακόμη μια επίπτωση για το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία: μπορεί να αυξήσει έως επτά φορές σε σχέση με σήμερα τα επίπεδα του συσσωρευμένου τοξικού υδραργύρου στα ψάρια.Το πρόβλημα εκτιμάται ότι είναι πιο σοβαρό στη Βόρεια Ευρώπη, ενώ αντίθετα στη Νότια Ευρώπη και στη Μεσόγειο μπορεί να συμβεί το αντίθετο, δηλαδή να μειωθεί ο υδράργυρος στα ψάρια. Αυτό συμπέρανε μια νέα σουηδό-αμερικάνικη επιστημονική έρευνα ,η οποία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αύξηση των βροχοπτώσεων λόγω της αλλαγής του κλίματος αυξάνει την ποσότητα των διαφόρων οργανικών υλικών που καταλήγουν από τη στεριά στη θάλασσα. Αυτό μεταβάλλει την τροφική αλυσίδα, αυξάνοντας τελικά το επίπεδο υδραργύρου στον οργανισμό των ψαριών. Τα επίπεδα υδραργύρου στα οικοσυστήματα παγκοσμίως εκτιμάται ότι έχουν αυξηθεί κατά 200% έως 500% μετά τη βιομηχανική επανάσταση.

Η γέφυρα του Αρκαδικού

Το θέμα επιμελήθηκαν οι μαθήτριες της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Ντεμερτζή Χρυσάνθη και Τερζή Μελπομένη, της Β' τάξης

Το Αρκαδικό είναι ένα χωριό του νομού Αργολίδας. Βρίσκεται στους νοτιοδυτικούς πρόποδες του Αραχναίου. Πολύ κοντά στον οικισμό βρίσκεται Μυκηναϊκή γέφυρα, γνωστή ως γέφυρα του Αρκαδικού ή γέφυρα της Καζάρμας, η οποία θεωρείται η αρχαιότερη διατηρημένη γέφυρα της Ευρώπης.

Μουσείο Μανιταριών στη Λάβδα Γρεβενών

Το θέμα επιμελήθηκε ο μαθητής της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Μπαντής Χαράλαμπος, της Β' τάξης

Το Μουσείο Μανιταριών στη Λάβδα Γρεβενών άνοιξε τις πύλες του στις 6 Νοεμβρίου 2011. Σε ένα πέτρινο παραδοσιακό κτίριο φιλοξενούνται άγρια φυσικά μανιτάρια, αποξηραμένα, καθώς και γλυπτά, τα οποία ενσωματώθηκαν μέσα σε προθήκες οι οποίες αποτελούν μικρογραφία της φύσης. Για όλα τα μανιτάρια δίνονται πληροφορίες με πλούσια βιβλιογραφία και οπτικοακουστικό υλικό. Επιπλέον, παρέχεται δυνατότητα για μικροσκοπική εξέταση. Ο χώρος με τα οπτικοακουστικά μέσα που διαθέτει είναι κατάλληλος για σεμινάρια και ημερίδες και μετατρέπεται σε αίθουσα παρουσιάσεων με εκπαιδευτικό και ενημερωτικό περιεχόμενο. Δίνει έτσι τη δυνατότητα σε σχολεία και ομάδες να επισκέπτονται το χώρο και να ικανοποιούν τις μαθησιακές τους αναζητήσεις ως προς τη φύση και το περιβάλλον.

Γρεβενά

Το θέμα επιμελήθηκαν οι μαθητές της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Θεοδώρου Χρήστος & Παπουτσής Γιώργος, της Β' τάξης

Η φυσική ομορφιά των Γρεβενών δεν σηκώνει αμφισβήτηση: πώς να γίνει αλλιώς όταν έχεις να κάνεις με βουνά σαν την Πίνδο, με κοιλάδες σαν την προστατευόμενη Βάλια Κάλντα, με απέραντα δρυοδάση, με πλαγιές εξ ολοκλήρου καλυμμένες από υπεραιωνόβια ρόμπολα. Μια διαδρομή από τη μια άκρη των Γρεβενών μέχρι την άλλη σε γεμίζει με εικόνες όπου τα χρώματα εναλλάσσονται με φρενήρεις ρυθμούς, ποτάμια και παραπόταμοι διασχίζουν με μαιανδρικές «κινήσεις» τη γρεβενιώτικη επικράτεια, πετρόκτιστα γεφύρια διαδέχονται το ένα το άλλο, το υψόμετρο ανεβαίνει, το χιονοδρομικό κέντρο της Βασιλίτσας βάζει τα λευκά του και χωριά παραδοσιακά με λιγοστούς (τον χειμώνα) κατοίκους σε καλωσορίζουν.

Πέτρινα Γεφύρια

Το θέμα επιμελήθηκε ο μαθητής της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Νίτσο Γιώργος, της Β' τάξης

Η Γέφυρα Ρίου-Αντίρριου

Το θέμα επιμελήθηκε ο μαθητής της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Περτσινίδης Λευτέρης, της Β' τάξης http://parganews.com/%CE%B7-%CE%B3%CE%AD%CF%86%CF%85%CF%81%CE%B1-%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CF%81%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CE%BF%CF%85/

Νάουσα - Το άλσος του Αγίου Νικολάου

Το θέμα επιμελήθηκαν οι μαθήτριες της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Κυριαζίδου Χριστίνα & Ζαφιροπούλου Μαρία, της Β' τάξης Το άλσος του Αγίου Νικολάου, (ή απλά ο Άγιος Νικόλας για τους Ναουσαίους), είναι μάλλον το πιο φημισμένο αξιοθέατο της Νάουσας. Βρίσκεται σε απόσταση 2 περίπου χλμ από τη Νάουσα και η πρόσβαση είναι εύκολη, είτε με Ι.Χ., είτε με αστικό λεωφορείο ή ταξί.

Στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αιανής

Το θέμα επιμελήθηκε η μαθήτρια της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Βατικιότη Ελένη, της Β' τάξης

Στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αιανής αναπτύσσεται η ιστορική εξέλιξη της αρχαίας Αιανής, πρωτεύουσας της Ελιμιώτιδας, ενός από τα ισχυρότερα βασίλεια της Άνω Μακεδονίας, καθώς και της ευρύτερης περιοχής, από τα προϊστορικά μέχρι και τα ρωμαϊκά χρόνια. Οι συλλογές του περιλαμβάνουν ευρήματα ιδιαίτερης σημασίας, που συμπληρώνουν την εικόνα της ιστορίας του ελληνισμού της Άνω Μακεδονίας, όπως αυτά της Ύστερης Εποχής του Χαλκού (15ος-12ος αι. π.Χ.) και της αρχαϊκής-κλασικής περιόδου (6ος-5ος αι. π.Χ.), στα οποία αποτυπώνονται η εγκατάσταση των δωρικών-μακεδονικών φύλων και η παρουσία Μυκηναίων στην περιοχή, καθώς και η οικιστική ανάπτυξη και πολιτική οργάνωση που υπήρχε στην Αιανή από τον 6ο αι. π.Χ.

Σπήλαιο Γρεβενών

Το θέμα επιμελήθηκε ο μαθητής της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Γκαρμπούνης Δημήτρης, της Β' τάξης

Σε ένα blog που ειδικεύεται σε τόπους προορισμού και ταξίδια, βρήκαμε φωτογραφίες από το χθες αλλά και το σήμερα του Σπηλαίου. Στην αναφορά του στο χωριό των Γρεβενών, ο Άγγλος περιπατητής γράφει για το τριήμερο πανηγύρι 14-16 Αυγούστου της Παναγιάς.

Νεράιδα Κοζάνης

Το θέμα επιμελήθηκε η μαθήτρια της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Γρηγοριάδου Κάσση, της Β' τάξης

H Νεράιδα είναι οικισμός του δήμου Σερβίων - Βελβεντού στην περιφερειακή ενότητα Κοζάνης της περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας. Είναι παραλίμνιος οικισμός της λίμνης του Πολυφύτου και στα όριά του βρίσκεται η γέφυρα Λίμνης του Πολυφύτου, που αποτελεί τμήμα της εθνικής οδού Λάρισας - Κοζάνης, ενώ απέχει 6 χιλιόμετρα από την έδρα του δήμου στον οποίο ανήκει τα Σέρβια. Απέχει 20 χιλιόμετρα από την πόλη της Κοζάνης, 142 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Θεσσαλονίκης και 107 χλμ. βόρειοδυτικά της Λάρισας. Κατά την απογραφή του 2011 η Νεράιδα είχε 148 κατοίκους.

Βόλτα στο Δοτσικό Γρεβενών!

Το θέμα επιμελήθηκε η μαθήτρια της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Πουλή Μαρίνα, της Β' τάξης

Ένα από τα πιο όμορφα, πέτρινα χωριά των Γρεβενών με το παλιό γεφύρι στο κέντρο του! Η διαδρομή που προτείνουμε είναι μετάβαση μέσω Κυπαρισσίου και Καλλονής και επιστροφή μέσω Καληράχης. Στο Κυπαρίσσι μπορείτε να σταματήσετε στον παλιό ναό του Αγίου Γεωργίου που θα συναντήσετε στα δεξιά σας και αν είναι ανοιχτός, να τον επισκεφθείτε, όπως και το Λαογραφικό Μουσείο που βρίσκεται δίπλα. Μπροστά από τον ναό όμως, μην ξεχάσετε να ρίξετε ένα μικρό κέρμα στο πέτρινο λιοντάρι και να κάνετε μια ευχή, γιατί λένε ότι πιάνει!

Σιάτιστα

Το θέμα επιμελήθηκε ο μαθητής της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Τελίδης Κώστας, της Β' τάξης

Συνεχίζουμε την ξενάγηση στην πόλη της Σιάτιστας με επίσκεψη στο σπίτι της οικογένειας του κ. Στέργιου Τάτη. Το σπίτι βρίσκεται στη Γεράνεια πάνω στον κεντρικό δρόμο. Είναι γνωστό στους παλιούς Σιατιστινούς ως το σπίτ(ι) τ’ Ζαμάνη. Πράγματι, οι πρώτοι ιδιοκτήτες του ήταν η οικογένεια Ζαμάνη. Στους Σιατιστινούς, αλλά και ευρύτερα στον ελληνικό εκπαιδευτικό κόσμο, είναι γνωστός ο Ζήσης Ζαμάνης, εκπαιδευτικός, που γεννήθηκε το 1874 και ήταν αριστούχος Φιλόλογος του Πανεπιστημίου Αθηνών, τιμημένος από την Πολιτεία με τον αργυρό και χρυσό Σταυρό του τάγματος του Γεωργίου του Α΄. Το σπίτι αγόρασε από τους απογόνους της οικογένειας Ζαμάνη το 1954 ο Δημήτριος Πατρώνας και το έδωσε προίκα στην κόρη του Θεοδώρα Πατρώνα - Τάτη , που είναι και η σημερινή ιδιοκτήτρια. Είναι, σύμφωνα με την 11η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, μοναδικό αρχιτεκτονικό δείγμα Μακεδονικού ρυθμού.

Παναγία Σουμελά...

Το θέμα επιμελήθηκε ο μαθητής της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Γεωργίου Γιώργος, της Β' τάξης

Η εικόνα της Παναγίας είναι ένα σύμβολο για τους Έλληνες του Πόντου. Χαρακτηριστική για τη σημασία της είναι η δήλωση του Λεωνίδα Ιασωνίδη, υπουργού Πρόνοιας της κυβέρνησης Ελ. Βενιζέλου, όταν επί των ημερών του, η εικόνα ήρθε στην Ελλάδα: «Eν Eλλάδι υπήρχαν οι Πόντιοι, αλλά δεν υπήρχεν ο Πόντος. Mε την εικόνα της Παναγίας Σουμελά ήλθε και ο Πόντος». Η εικόνα, σύμφωνα με την παράδοση της εκκλησίας δημιουργήθηκε από τον Απόστολο και Ευαγγελιστή Λουκά. Αρχικά ονομαζόταν Παναγία η Αθηνιώτισσα, γιατί μετά τον θάνατο του Λουκά ένας μαθητής του την έφερε στην Αθήνα. Το 386 όμως, οι μοναχοί Βαρνάβας και Σωφρόνιος βρέθηκαν μετά από όραμα με την Παναγία, από την Αθήνα στα βουνά του Πόντου. Σε ένα σπήλαιο σε υψόμετρο άνω των 1.000 μέτρων είδαν μια χρυσαφένια λάμψη. Όταν πλησίασαν, βρήκαν την εικόνα της Παναγίας, που σύμφωνα με την εκκλησία, είχαν μεταφέρει άγγελοι. Οι δύο μοναχοί θεώρησαν την αποκάλυψη της Παναγίας, μέσω της εικόνας, ως σημάδι και αποφάσισαν να φτιάξουν στο σημείο που την βρήκαν ένα κελί. Έτσι μπήκαν τα «θεμέλια» για την ιερά Μονή της Παναγίας Σουμελά, που κατά τον ξεριζωμό των Ποντίων από την περιοχή, καταστράφηκε από τους Τούρκους. Από το 1986 λειτουργεί ως μουσείο, ενώ τον Αύγουστο του 2010 η Τουρκία έδωσε άδεια να τελεστεί λειτουργία. Η μονή αλλά και η ιερή εικόνα πήραν το όνομα Σουμελά, από το όρος Μελά και το ποντιακό «σου», που σημαίνει εις το/ στο. Δηλαδή, η Παναγία «στο Μελά»....

Αρχαιολογικό Μουσείο Βεργίνας – Βασιλικοί Τάφοι

Το θέμα επιμελήθηκε ο μαθητής της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Στούμπος Δημήτρης, της Β' τάξης

Η πόλη της Βεργίνας 75χλμ δυτικά της Θεσσαλονίκης και μόλις 12 χλμ μακριά από την Βέροια φιλοξενεί ένα από τα σημαντικότερα μουσεία του Ελληνικού χώρου με ξεχωριστή ιστορία και πλούσια κληρονομιά. Η σκοτεινή, επιβλητική του ατμόσφαιρα εντυπωσιάζει ευχάριστα τους περισσότερους επισκέπτες. Κάποια από τα πιο ξεχωριστά και εντυπωσιακά ευρήματα από την περίοδο της Μακεδονικής Ηγεμονίας που χαρακτηρίζει την Ελληνική ιστορία εκτίθενται με πολύ έξυπνο τρόπο στο σημείο που έλαβαν μέρος οι αρχικές ανασκαφές! Το μουσείο κατασκευάστηκε το 1993, περίπου 16 χρόνια μετά την ανακάλυψη των Βασιλικών Τάφων στις Αιγές. Δημιουργήθηκε με τέτοιο τρόπο και μέριμνα ώστε να προσφέρει τις κατάλληλες συνθήκες με ελεγχόμενη υγρασία και θερμοκρασία που είναι απαραίτητη για όλα τα πολύτιμα ευρήματα προκειμένου να διατηρηθούν κατάλληλα και να προφυλαχθούν. Εντός του μουσείου βρίσκονται τέσσερις τάφοι και το «Ηρώον», ένας μικρός ναός αφιερωμένος στον Βασιλιά Φίλλιπο Β των Μακεδόνων.

Λίμνη Πολυφύτου

Το θέμα επιμελήθηκε η μαθήτρια της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Βαλικάκη Σοφία, της Β' τάξης

Η λίμνη Πολυφύτου βρίσκεται στο Ν. Κοζάνης μεταξύ των ορεινών όγκων των Πιερίων, του Βερμίου και του Βούρινου. Είναι τεχνητή λίμνη και δημιουργήθηκε το 1975, μετά από κατασκευή υδροηλεκτρικού φράγματος στην κοινότητα Πολυφύτου για την εκμετάλλευση των νερών του ποταμού Αλιάκμονα. Τη λίμνη διασχίζει μεγάλη οδική γέφυρα μήκους 1372 m. Η λίμνη βρίσκεται σε υψόμετρο 273 m, αν και η στάθμη της παρουσιάζει αυξομειώσεις που κυμαίνονται από τα 270 ως τα 293 m. Το μέγιστο βάθος της υπολογίζεται σε 91 m και η μέγιστη επιφάνειά της σε 74 km2. Το κλίμα της περιοχής χαρακτηρίζεται ηπειρωτικό με ζεστό καλοκαίρι και ψυχρό ημίξηρο χειμώνα [Καμαριανός,Φώτης κ.α].

Βελβεντό Κοζάνης: ο «φύλακας» του Αλιάκμονα

Το θέμα επιμελήθηκε η μαθήτρια της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Τσοχατζοπούλου Άρτεμις, της Β' τάξης

Σε απόσταση αναπνοής από τη λίμνη Πολυφύτου του Αλιάκμονα, η μικρή πόλη του Βελβεντού, 33 χλμ. από την Κοζάνη, αποτελεί μια γραφική βάση για να εξερευνήσετε τη γύρω περιοχή και τις ομορφιές της. Στους πρόποδες των δυτικών Πιερίων, σε μια πανέμορφη τοποθεσία, δίπλα στην τεχνητή λίμνη Πολυφύτου που σχηματίζει ο Aλιάκμονας, βρίσκεται το Βελβεντό (ή Βελβεντός), μία κωμόπολη 4.000 κατοίκων, που αποτελεί ένα αρμονικό οικιστικό σύνολο του νομού Κοζάνης. Έχει μακρόχρονη ιστορία και βυζαντινή παράδοση με τα ίχνη αρχαίων περιτειχισμένων οικισμών να χάνονται μέσα στην πλούσια βλάστηση.

Στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Μηλιάς Γρεβενών!

Το θέμα επιμελήθηκε η μαθήτρια της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Καλτσίδου Στέλλα, της Β' τάξης

Είχαμε την τύχη να επισκεφθούμε το εκπληκτικό μουσείο στην Μηλιά Γρεβενών με τους μεγαλύτερους απολιθωμένους χαυλιόδοντες του κόσμου και πολλά ακόμη ευρήματα από τον Νομό Γρεβενών!

Τα όμορφα πέτρινα γεφύρια της Ελλάδας

Το θέμα επιμελήθηκε η μαθήτρια της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Βατικίότη Ελένη, της Β' τάξης

Εκτός από τα φυσικά μνημεία της Ελλάδας, υπάρχουν και τα έργα των ανθρώπων που κάποιες φορές ταίριαξαν τόσο με το φυσικό περιβάλλον ώστε νομίζεις ότι στέκονταν πάντα εκεί, αναλλοίωτα στο χρόνο. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν και τα πέτρινα γεφύρια σε διάφορα μέρη της Ελλάδας που αποδεικνύουν την τέχνη και το μεράκι των μαστόρων της εποχής.Ας γνωρίσουμε μερικά από αυτά... Το πιο φημισμένο και τραγουδισμένο της Ελλάδας. Στέκεται αγέρωχο πάνω από τον ποταμό Άραχθο από τον 17ο αιώνα και είναι γνωστό για τον μύθο που το συνοδεύει και από το ομώνυμο θρυλικό δημοτικό τραγούδι που αναφέρεται σε αυτό. Το συνολικό μήκος του φτάνει περίπου τα 145 μέτρα.

Τα 28 πέτρινα γεφύρια του Νομού Γρεβενών!

Το θέμα επιμελήθηκε ο μαθητής της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Αμούτζιας Θανάσης, της Γ' τάξης

Κτισμένα από εξαιρετικούς μαστόρους και τεχνίτες πριν πολλά χρόνια, τα γεφύρια του Νομού Γρεβενών θεωρούνται κομψοτεχνήματα της λαϊκής τέχνης και είναι πόλος έλξης για τους επισκέπτες που πολλές φορές έρχονται ακόμη και από μακρινές χώρες του εξωτερικού για να τα δουν και να περπατήσουν στις πέτρινες ράχες τους! Η ομορφιά του τοπίου σε κάθε γεφύρι καθώς και η "ενέργεια" που αποπνέει η παλαιότητά τους και η αρτιότητα της κατασκευής τους, είναι κάτι που μόνο από κοντά μπορεί να αντιληφθεί κάποιος! Ετοιμάσαμε ένα σύντομο αλλά περιεκτικό αφιέρωμα στα πέτρινα γεφύρια των Γρεβενών το οποίο θα ακολουθήσουν επιμέρους αφιερώματα σε κάθε γεφύρι ξεχωριστά.

Αναζητώντας τα πέτρινα γεφύρια στο Ζαγόρι

Το θέμα επιμελήθηκε η μαθήτρια της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Πουλή Μαρίνα, της Β' τάξης

Από τα πιο χαρακτηριστικά κτίσματα του Ζαγορίου είναι τα πέτρινα γεφύρια που βρίσκονται διάσπαρτα σε όλη την έκτασή του και αποτελούν αξιόλογα δείγματα της λαϊκής αρχιτεκτονικής της Ηπείρου. Η φήμη τους είναι γνωστή σε όλη την Ελλάδα και τα Βαλκάνια ενώ πολλά από αυτά έχουν κηρυχθεί από την πολιτεία ως ιστορικά διατηρητέα μνημεία. Το Ζαγόρι έχει την τύχη να διαθέτει τα περισσότερα πέτρινα γεφύρια απ' όλες τις υπόλοιπες περιοχές της Ελλάδας. Αυτό οφείλεται στο έντονο ανάγλυφο της περιοχής που δυσχέραινε τις μετακινήσεις και καθιστούσε αναγκαία την κατασκευή τους αλλά και στον πλούτο που συγκέντρωναν τα χωριά αφού οι προύχοντες των Ζαγοροχωρίων είχαν την οικονομική δυνατότητα να χρηματοδοτούν τέτοια πολυδάπανα έργα. Τα πέτρινα γεφύρια χαρακτηρίζονται από την καλαισθησία τους, την τολμηρότητα της κατασκευής τους, την απλότητά τους, την εναρμόνισή τους με το φυσικό περιβάλλον. Δείγματα της άριστης τεχνικής που κατείχαν οι ηπειρώτες πρωτομάστορες, διακρίνονται σε μονότοξα, δίτοξα ή τριτοξα με πολλαπλά σχήματα και μορφές που τις υπαγόρευαν κάθε φορά οι ιδιαιτερότητες και οι δυσκολίες της κάθε κατασκευής.

Τα πέτρινα τοξωτά γεφύρια της Ελλάδας

Το θέμα επιμελήθηκε η μαθήτρια της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Ντεμερτζίδου Βικτωρία, της Β' τάξης

Σημαντικά στοιχεία για τα πέτρινα τοξωτά γεφύρια της Ελλάδας παρέχει στον αναγνώστη, έκδοση του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Μακρινίτσας Πηλίου, σε επιμέλεια του καθηγητή αγγλικής και μέλος της Παιδαγωγικής Ομάδας του Κέντρου, Γιώργου Γκράσσου. Στην προβιομηχανική Ελλάδα, αναφέρεται στην έκδοση, το κύριο δομικό υλικό ήταν η πέτρα και ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα που απασχολούσαν τους κατοίκους, περισσότερο της ηπειρωτικής και λιγότερο της νησιωτικής υπαίθρου, ήταν η ασφαλής διέλευση των οδοιπόρων και των μεταφορικών μέσων τους, πάνω από ποτάμια, ρέματα και χείμαρρους. Μέχρι τον 20ο αιώνα, το μόνο εφικτό, αλλά λειτουργικό τεχνικό έργο, που μπορούσε να κατασκευάσει ο ασπούδαστος μάστορας της εποχής εκείνης για να δώσει τη λύση στο συγκοινωνιακό πρόβλημα που απασχολούσε, όχι μόνο τον ίδιο αλλά όλους ανεξαιρέτως τους συντοπίτες του, ήταν ένα πέτρινο γεφύρι, μονότοξο όπως της Κόνιτσας ή πολύτοξο όπως της Άρτας.

Τα Πέτρινα Γεφύρια της Ξάνθης

Το θέμα επιμελήθηκε ο μαθητής της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Μπαντής Χαράλαμπος, της Β' τάξης

Ιστορία Από την προϊστορική κιόλας εποχή ο άνθρωπος συνάντησε στην εξάπλωσή του ένα εμπόδιο, μια υδάτινη ροή που στέκονταν αγέρωχη στο διάβα του. Το πέρασμα πάνω από το ποτάμι, η τέχνη της γεφυροποιίας, απαιτούσε την επιστράτευση ιδιαίτερων γνώσεων και δεξιοτήτων όπως, η γνώση των χαρακτηριστικών του εμποδίου, η γνώση των υλικών κατασκευής, η τεχνική δεξιότητα, η εμπειρία και η αξιοποίηση πολλών τεχνολογικών εξελίξεων. Οι Ρωμαίοι υπήρξαν σίγουρα οι μεγαλύτεροι γεφυροποιοί της αρχαιότητας και οι πρώτοι που συγκρότησαν ένα τεχνικό σώμα από μηχανικούς και έμπειρους τεχνίτες που συντόνιζαν και επέβλεπαν, σε όλη την έκταση της Αυτοκρατορίας, την κατασκευή των γεφυριών. Παράλληλα ίδρυσαν και σχολές ενώ κατέγραψαν τις πρώτες οδηγίες και τεχνικές περιγραφές, όπως στο έργο της αυθεντίας της εποχής, του Βιτρούβιου «Η Αρχιτεκτονική».

Πέτρινα γεφύρια απ' όλη την Ελλάδα

Το θέμα επιμελήθηκε η μαθήτρια της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Σαλωνίδου Μαρία, της Β' τάξης

Τα 20 ωραιότερα γεφύρια της Ηπείρου που στέκουν ακόμα

Το θέμα επιμελήθηκε η μαθήτρια της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Μήτρου Κυριακή, της Β' τάξης

Το μονότοξο γεφύρι της Πλάκας που κατέρρευσε τον Φεβρουάριο του 2015 λόγω των πλημμυρών ήταν ίσως το πιο όμορφο του είδους του, το καλύτερο δείγμα μιας ιδιαίτερης τέχνης άμεσα συνυφασμένης με την ιστορία και το τοπίο της Ηπείρου. Τα παρακάτω ιστορικά γεφύρια της περιοχής αντέχουν ακόμα, αλλά όχι για πολύ χωρίς τη συνδρομή των αρμοδίων. Χτίστηκε το 1866 από τον πρωτομάστορα Κωνσταντίνο Μπέκα, έναν από τους πιο ξακουστούς μαστόρους. Γάλλοι μηχανικοί που κατασκεύαζαν τον Ισθμό της Κορίνθου πέρασαν από την περιοχή, εντυπωσιάστηκαν από το γεφύρι και ζήτησαν να τον γνωρίσουν.

ΚΠΕ Γρεβενών

Ανακοινώθηκε η απόφαση με την οποία θα επισκεφθούμε το Κ.Π.Ε. Γρεβενών με τους μαθητές της Β' τάξης

ο νέο Κ.Π.Ε. Γρεβενών βρίσκεται σε απόσταση 20 χιλιομέτρων από την πόλη των Γρεβενών (περίπου είκοσι λεπτά με το αυτοκίνητο), κοντά στο χωριό Ζιάκας (1χλμ από το χωριό, στις εγκαταστάσεις της κατασκήνωσης Θ.Ζιάκα). Με την ολοκλήρωση της Εγνατίας Οδού, τα Γρεβενά απέχουν λιγότερο από δύο ώρες από την Θεσσαλονίκη και μία ώρα από τα Ιωάννινα. Από την Αθήνα το ταξίδι διαρκεί περίπου πέντε ώρες. Το Κέντρο βρίσκεται στους πρόποδες του βουνού Όρλιακας σε υψόμετρο 1007 μ σε ένα εκπληκτικό, από άποψη φυσικής ομορφιάς τοπίο, στο οποίο ανακαλύπτει κανείς σπάνια οικοσυστήματα.

Σε κίνδυνο ο ελληνικός Ασπροπάρης -Απομένουν μόνο πέντε ζεύγη από τον συγκεκριμένο γύπα

Το θέμα επιμελήθηκε ο μαθητής της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Μπότζης Κωνσταντίνος, της Γ' τάξης

Ο Ασπροπάρης είναι ο μικρότερος και περισσότερο απειλούμενος γύπας της Ευρώπης. Κινδυνεύει άμεσα να εξαφανιστεί, καθώς μόλις 5 ζευγάρια απομένουν στην Ελλάδα, ενώ μόνο τα τελευταία τριάντα χρόνια έχει εξαφανιστεί ο μισός πληθυσμός του στην Ευρώπη. Η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία και το WWF Ελλάς συμμετέχουν γι’ αυτόν τον λόγο στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα LIFE+ «H επιστροφή του Ασπροπάρη» με στόχο να αποτρέψουν την εξαφάνιση του ξεχωριστού αυτού είδους και να αντιμετωπίσουν τις απειλές του.

Τα 10 μεγάλα περιβαλλοντικά προβλήματα του πλανήτη

Το θέμα επιμελήθηκε ο μαθητής της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Σωληναράς Παναγιώτης, της Γ' τάξης

Η θαλάσσια χελώνα καρέτα Caretta caretta

Το θέμα επιμελήθηκαν οι μαθητές της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Χαλάτσης Δημήτρης και Παρλακίδης Σάββας της Γ' τάξης

Η θαλάσσια χελώνα καρέτα (Caretta caretta) είναι είδος θαλάσσιας χελώνας με παγκόσμια κατανομή. Ανήκει στην οικογένεια των χελωνιίδων. Οι χελώνες κατά μέσο όρο έχουν μήκος 90 cm όταν αναπτυχθούν πλήρως, αν και έχουν βρεθεί και μεγαλύτερα άτομα μήκους έως 280 cm. Η ενήλικη χελώνα ζυγίζει περίπου 135 kg, με τις μεγαλύτερες να ζυγίζουν περισσότερο από 450 kg. Το χρώμα του δέρματος κυμαίνεται από κίτρινο έως καστανό και το κέλυφος είναι συνήθως κοκκινωπό-καφέ. Δεν είναι ορατές εξωτερικές διαφορές ως προς το φύλο μέχρις ότου η χελώνα ενηλικιωθεί. Η πιο προφανής διαφορά είναι ότι τα ενήλικα αρσενικά έχουν πιο χοντρές ουρές και μικρότερο πλάστρο από τα θηλυκά.

Όταν η καυτή λάβα συναντά τη θάλασσα το αποτέλεσμα είναι... εκρηκτικό!

Το θέμα επιμελήθηκε ο μαθητής της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Τσίμπας Μιχάλης, της Β' τάξης

Το σπάνιο φαινόμενο μιας «βρύσης» λάβας κατέγραψαν επιστήμονες στη Χαβάη Όταν η καυτή λάβα συναντά την κρύα θάλασσα το αποτέλεσμα είναι εκρηκτικό. Μέχρι πρόσφατα όλοι το γνώριζαν αυτό στη θεωρία, αλλά πλέον έχουν και ένα βίντεο που καταγράφηκε στη Χαβάη να επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. Επιστήμονες κατέγραψαν μια «βρύση» λάβας από το ηφαίστειο Κιλαουέα να χύνεται στον Ειρηνικό Ωκεανό και το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό. Η «βρύση» δημιουργήθηκε όταν κατέρρευσε ένα κομμάτι βράχου «απελευθερώντας» το δρόμο του καυτού υλικού προς τη θάλασσα.

2048: H χρονιά που δεν θα υπάρχουν άλλα ψάρια για να τραφούμε Πηγή: www.lifo.gr

Το θέμα επιμελήθηκε η μαθήτρια της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Λαζάρου Νικολίνα, της Β' τάξης

Eίναι η ώρα να επανεξετάσουμε τις συνήθειες διατροφής μας καθώς σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της WWF οι ωκεανοί μας εξαντλούνται από ψάρια και οι δραματικές συνέπειες αναμένεται να φανούν πιο σύντομα από το αναμενόμενο. «Αν η σημερινή κατάσταση δεν βελτιωθεί και οι όροι αλιείας δεν αλλάξουν τα αποθέματα όλων των ειδών που αλιεύονται σήμερα για τη διατροφή προβλέπεται να καταρρεύσουν το 2048», αναφέρει η έκθεση με στοιχεία δέκα ετών. Ο παγκόσμιος αλιευτικός στόλος είναι 2-3 φορές μεγαλύτερος από όσο μπορούν να υποστηρίξουν με βιώσιμο τρόπο οι ωκεανοί μας - που σημαίνει ότι η βιομηχανία καταναλώνει περισσότερα ψάρια από όσα οι θάλασσες μπορούν να προσφέρουν. Σύμφωνα με διεθνείς ΜΚΟ, το 53 τοις εκατό της αλιείας του κόσμου - τα μέρη όπου αλιεύονται τα ψάρια - έχει αξιοποιηθεί πλήρως και το 32 τοις εκατό βρίσκεται σε διαδικασία υπερεκμετάλλευσης με πορεία προς εξάντληση. Ο τόνος είναι ένα ενδεικτικό παράδειγμα της ασύδοτης αλίευσης και κατανάλωσης καθώς οι πληθυσμοί τους βρίσκονται στο χείλος της εξαφάνισης και σημειώνουν ιστορικά χαμηλά ποσοστά.

Απειλή στη φύση

Το θέμα επιμελήθηκε η μαθήτρια της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Βαρσάμη Αναστασία, της Γ' τάξης

Η ζωή στον πλανήτη μας, από την εμφάνισή της μέχρι σήμερα, έχει περάσει από διάφορα στάδια εξέλιξης. Μέρος αυτής της εξελικτικής διαδικασίας αποτελεί και η εξαφάνιση ορισμένων ειδών όταν αυτά δεν μπορούν να προσαρμοστούν στο περιβάλλον τους. Ενώ όμως τα τελευταία διακόσια εκατομμύρια χρόνια ο ρυθμός εξαφάνισης των ειδών ήταν περίπου 90 είδη ανά αιώνα, σήμερα υπολογίζεται σε 140 είδη την ημέρα! Κάποια από αυτά δεν έχουμε καν προλάβει να τα γνωρίσουμε. Όταν χάνονται, παίρνουν μαζί τους ένα κομμάτι της γενετικής και εξελικτικής ιστορίας εκατοντάδων χρόνων, που θα μπορούσε να αποτελέσει πολύτιμη πηγή γνώσεων για τον άνθρωπο. Δυστυχώς, τα αίτια αυτής της φθίνουσας πορείας είναι ανθρωπογενή.

Eπικίνδυνη ουσία στις οδοντόκρεμες

Το θέμα επιμελήθηκε ο μαθητής της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Παρλακίδης Σάββας, της Γ' τάξης

Ακόμη και οι οδοντόπαστες μπορεί να είναι καρκινογόνες, καθώς διαπιστώθηκε ότι μια ουσία που ανιχνεύεται σε αυτές αλλά και σε πλήθος άλλων προϊόντων, το διοξείδιο του τιτανίου, γνωστό και ως Ε171, ενδέχεται να προκαλεί καρκίνο. Πειράματα τα οποία πραγματοποιήθηκαν σε ζώα έδειξαν ότι η ουσία προκάλεσε προκαρκινικές αλλοιώσεις του παχέος εντέρου στο 40% των πειραματόζωων που την κατανάλωσαν. Αυτές οι αλλοιώσεις δεν είναι καρκίνος, αλλά μπορούν να εξελιχθούν σε τέτοιον. Η ουσία E171 χρησιμοποιείται σε γλυκά, σοκολάτες και μπισκότα, τσίχλες, οδοντόπαστες, χρώματα και σε πλήθος άλλων καταναλωτικών προϊόντων. Προηγούμενες έρευνες της Διεθνούς Υπηρεσίας Ερευνας για τον Καρκίνο είχαν υποδείξει ότι η εισπνοή της ουσίας E171 μπορεί να είναι καρκινογόνος.

Αυτά είναι τα 15 πιο ακριβά υλικά του κόσμου

Το θέμα επιμελήθηκε η μαθήτρια της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής, Σκουλίδη Ευαγγελία, της Γ' τάξης

Τελικά δεν είναι είναι μόνο ο χρυσός που κοστίζει ακριβά και αξίζει μια περιουσία... Αν και οι περισσότεροι έχουν ταυτίσει το χρυσό με ένα από τα πλέον ακριβά μέταλλα, υλικά ή ουσίες στον κόσμο, στην πραγματικότητα δεν περιλαμβάνεται ούτε στην πρώτη δεκάδα με αυτά που μπορούν να βρεθούν ή να παραχθούν. Αντίθετα, υπάρχουν αρκετά άλλα με πολλαπλάσιο κόστος. Και δυστυχώς τα περισσότερα από αυτά δεν χρησιμοποιούνται για εντυπωσιασμό ή για επίδειξη πλούτου, καθως περιλαμβάνονται αρκετές ναρκωτικές ουσίες και μέταλλα που είναι ικανά να καταστρέψουν τον πλανήτη μας Τα 15 υλικά, μέταλλα ή ουσίες που ακολουθούν, θεωρούνται τα πιο ακριβά όσον αφορά στη τιμή που έχουν ανά γραμμάριο.