Κοραλλιογενείς ύφαλοι

Την εργασία επιμελήθηκε η μαθήτρια της ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής , Σοφία Χαλκίδου , του τμήματος Β4

Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι αποτελούν το φυσικό καταφύγιο πολλών ειδών ψαριών. Παίζουν σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της βιοποικιλότητας. Ήδη λόγω της αλλαγής του κλίματος και της αλείας με δυναμίτη έχει χαθεί το 1/3 των κοραλλιογενών υφάλων του κόσμου. Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι είναι υποθαλάσσια δημιουργήματα που προήλθαν από το ανθρακικό ασβέστιο που παράγεται από τα κοράλλια. Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι είναι αποικίες μικροσκοπικών ζώων που ζουν σε θαλάσσια ύδατα τα οποία περιέχουν μερικά θρεπτικά συστατικά. Οι περισσότεροι κοραλλιογενείς ύφαλοι δημιουργήθηκαν από σκληρά κοράλλια, τα οποία με τη σειρά τους αποτελούνται από πολύποδες που διασπώνται σε ομάδες. Οι πολύποδες είναι σαν μικροσκοπικές ανεμώνες της θάλασσας, με τις οποίες είναι στενά συνδεδεμένοι. Σε αντίθεση με τις θαλάσσιες ανεμώνες, τα κοράλλια πολύποδες εκκρίνουν σκληρούς ανθρακικούς εξωτερικούς σκελετούς, οι οποίοι υποστηρίζουν και προστατεύουν το σώμα τους Οι ύφαλοι αναπτύσσονται καλύτερα σε ζεστά, ρηχά, καθαρά, ηλιόλουστα και ταραγμένα νερά. Συχνά ονομάζονται "τροπικά δάση της θάλασσας", οι κοραλλιογενείς ύφαλοι αποτελούν μερικά από τα πιο ποικίλα οικοσυστήματα στη Γη. Καταλαμβάνουν λιγότερο από το 0,1% της επιφάνειας των ωκεανών του κόσμου, περίπου τη μισή έκταση της Γαλλίας, αλλά παρέχουν ένα σπίτι για το 25% όλων των θαλασσίων ειδών, συμπεριλαμβανομένων των ψαριών, των μαλακίων, των σκουληκιών, των καρκινοειδών, των εχινοδέρμων, των σφουγγαριών, των χιτωνόζωων και των άλλων κνιδόζωων. Παραδόξως, οι κοραλλιογενείς ύφαλοι ανθίζουν παρόλο που περιβάλλονται από τα νερά των ωκεανών που παρέχουν λίγα θρεπτικά συστατικά. Οι συνηθέστεροι βρίσκονται σε μικρά βάθη στα τροπικά νερά, αλλά και στα βαθιά νερά, και τα κοράλλια των ψυχρών υδάτων υπάρχουν επίσης σε μικρότερες κλίμακες και σε άλλους τομείς. ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ Οι περισσότεροι κοραλλιογενείς ύφαλοι διαμορφώθηκαν μετά την τελευταία παγετώδη περίοδο, όταν το λιώσιμο των πάγων προκάλεσε την αύξηση της στάθμης της θάλασσας και την πλημμύρα των υφαλοκρηπίδων. Αυτό σημαίνει ότι οι περισσότεροι κοραλλιογενείς ύφαλοι είναι λιγότερο από 10.000 ετών. Καθώς οι κοινότητες εγκαταστάθηκαν στις ηπειρωτικές υφαλοκρηπίδες, οι ύφαλοι αυξήθηκαν προς τα πάνω, με ρυθμό ανόδου από τη στάθμη της θάλασσας. Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι βρίσκονται σε βαθιά ύδατα μακριά από τις ηπειρωτικές υφαλοκρηπίδες, γύρω από ωκεάνια νησιά και ως ατόλλες. Η ατόλλη ή ατόλη είναι κατηγορία κοραλλιογενών νησιών, τα οποία έχουν δακτυλιοειδές σχήμα και βρίσκονται σετροπικές θάλασσες. Στο κέντρο τους βρίσκεταιλιμνοθάλασσα, η διάμετρος της οποίας μπορεί να είναι άνω των 75 χιλιομέτρων. Τέτοια νησιά απαρτίζουν και ολόκληρα κράτη, όπως οι Μαλδίβες, το Τουβαλού και ηΓαλλική Πολυνησία, κυρίως στον Ειρηνικό και τον Ινδικό Ωκεανό. Η συντριπτική πλειοψηφία των νησιών αυτών έχουν ηφαιστειογενή προέλευση. Οι λίγες εξαιρέσεις έχουν τεκτονική προέλευση, όπου οι κινήσεις των πλακών έχουν ανυψώσει το πυθμένα του ωκεανού στην επιφάνεια. Η θεωρία του Δαρβίνου περιλαμβάνει μια σειρά από τρία στάδια στο σχηματισμό μιας ατόλλης. Ξεκινά με έναν περιθωριακό ύφαλο που σχηματίζεται γύρω από ένα ηφαιστειακό νησί το οποίο σταδιακά εξαφανίζεται και υποχωρεί στον πυθμένα του ωκεανού. Καθώς η καθίζηση συνεχίζεται, ο περιθωριακός ύφαλος μετατρέπεται σε κοραλλιογενή ύφαλο, και τελικά σε ατόλλη. Πηγές πληροφοριών : ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ http://www.newsbeast.gr/travel/destinations/arthro/567308/ta-101-meri-pou-prepei-na-episkeftheite