Το θέμα επιμελήθηκε o μαθητής της Ομάδας Περιβαλλοντικής Αγωγής Φώτης Αλατζάς, του τμήματος Γ3. Η Ελλάδα γενικά είναι χώρα ορεινή και θα έπρεπε να έχει μεγάλες εκτάσεις δασών. Από ιστορικές μαρτυρίες μαθαίνουμε ότι τα παλιότερα χρόνια ήταν πολύ περισσότερο δασωμένη. Τα ελληνικά δάση όμως περιορίστηκαν από τις εκτεταμένες εκχερσώσεις για την ανάπτυξη της γεωργίας, από την έντονη υλοτόμηση, την υπερβόσκηση και τις πυρκαγιές. Οι φυσικοί παράγοντες που επηρεάζουν τη διαμόρφωση της ελληνικής βλάστησης είναι το ανάγλυφο, το κλίμα και το υπόστρωμα του εδάφους. Τα πετρώματα από τα οποία αποτελούνται τα βουνά, οι κάμποι, τα νησιά και τα φαράγγια είναι πολλών ειδών και ηλικιών. Ανάλογα με τις αλλαγές που υφίσταντο διαμόρφωσαν και τον ελλαδικό χώρο. Έτσι αν και η Ελλάδα έχει μικρή έκταση παρουσιάζει όμως σημαντική γεωμορφολογική ποικιλία. Αυτό σε συνδυασμό με το ευρύ φάσμα κλίματος που τη χαρακτηρίζει - από υποτροπικό έως πραγματικά αλπικό - προκάλεσαν και ευνόησαν την ανάπτυξη πλούσιας χλωρίδας και πανίδας. Έτσι ως προς τη χλωρίδα η χώρα μας κατέχει τη δεύτερη θέση στην Ευρώπη με 5800-6.000 περίπου είδη φυτών. Την πρώτη θέση κατέχει η Ιβηρική χερσόνησος.
Το 13% περίπου των ειδών της χλωρίδας της χώρας μας αποτελείται από ενδημικά φυτά, δηλαδή φυτά που υπάρχουν μόνο εδώ και πουθενά αλλού στον κόσμο. Ο πλούτος της χλωρίδας της χώρας μας σε σχέση με άλλες χώρες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης οφείλεται και στο γεγονός ότι η χώρα μας δεν επηρεάστηκε από τους παγετώνες. Το συνολικό ποσοστό δασοκάλυψης (δάση και δασικές εκτάσεις) φθάνει το 64% με σχετικά όμως μικρή παραγωγικότητα σε ξύλο και κακή δομή που εκφράζεται με χαμηλή σταθερότητα, χαμηλή ζωτικότητα των δέντρων και εκτεταμένα φαινόμενα γήρανσης και ασθενειών. Στατιστικές από τις αρχές του αιώνα αναφέρουν ότι το 19% των εδαφών της ελληνικής επικράτειας καλυπτόταν από δάση. Σύμφωνα όμως με την τελευταία απογραφή δασών το ποσοστό αυτό (κλειστά δάση) έχει αυξηθεί και φθάνει το 25,4 %, γεγονός που αποδίδεται στην μετατροπή ορεινών βοσκότοπων σε δάση εξαιτίας της εγκατάλειψης των ορεινών εκτάσεων και της μετανάστευσης του πληθυσμού. Ένα επιπλέον 25% αποτελεί τις εν γένει δασικές εκτάσεις, όπου επικρατούν υποβαθμισμένα δάση και στο υπόλοιπο 13,6% εντάσσονται οι δασικοί βοσκότοποι και άλλες εκτάσεις. Χαρακτηριστικό της ελληνικής χλωρίδας είναι η μεγάλη εξάπλωση των αείφυλλων και σκληρόφυλλων ειδών όπως είναι η δάφνη, το πουρνάρι, ο σχίνος, η κουμαριά, η αγριελιά κ.α. ανάμεσα στα οποία αναπτύσσονται πολλά αρωματικά είδη, βολβόφυτα και θερόφυτα. Επίσης σε πολλές περιοχές κυριαρχούν οι βελανιδιές, οι οξιές, τα πεύκα και οι καστανιές. Γενικά πάντως στη χώρα μας ανάλογα με τις κλιματεδαφικές συνθήκες και το υψόμετρο μπορούμε να διακρίνουμε ζώνες βλάστησης με διαφορετική ποικιλότητα από την επιφάνεια της θάλασσας μέχρι το υψόμετρο των 1800-2000 μέτρων που αποτελεί και το δασοόριο. Μια αδρή ταξινόμηση των ζωνών αυτών στηριγμένη στα κύρια χαρακτηριστικά τους είναι: 1. Βλάστηση των μεσογειακών περιοχών 2. Μικτά φυλλοβόλα δάση 3. Ορεινά δάση κωνοφόρων 4. Ηπειρωτικές κεντροευρωπαϊκές δενδρώδεις διαπλάσεις 5. Υποαλπικά και αλπικά συστήματα 6. Υποτροπικά συστήματα πηγή: Κ.Π.Ε. Καστοριάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου